А, човекот е толку ограничен, површен, плиток, неавторитативен, неважен, глупо смешен, неснаодлив во ситуации кога треба да се употреби интелигенцијата, што душа дава да биде исмеван заради него самиот, без злоупотреба на децата. Пример е и оваа ситуација. Да беше фраер, место со официјално соопштение од Собранието да ни кажува дека е „револтиран“, само ќе речеше: „Не очекував дека на ваков начин ќе дознаете колку убава ќерка имам, но животот ни носи и неочекувани ситуации. Во секој случај, ако некој не се согласува дека е убава, значи дека нема вкус“. Така, со еден потег, целосно ќе ја отапеше острицата на малициозните коментари. Ама, Трајко не е Бранко, и тој не може да биде шармантен, ниту луциден. Премногу е да се очекува од него нешто такво.

Меѓутоа, изгледа дека стана премногу да се очекува и од доста новинари (афирмирани, искусни, угледни, едукатори на младите) да го заслужат вистински правото да се нарекуваат така. Точно е дека кога може Ѓорѓе Иванов и Трајко Вељановски да бидат луѓето број 1 и 2 во државава (не се, ама и тоа што се е скандалозно), може и големите политички аналитичари да се фатат за „девојката со шарени купаќи“ и тоа да им биде ТЕМА. Но, не е добро да биде така. Во светот сликата ќе беше објавена - во „Сан“, „Дејли меил“, „Нешенел инквајарер“, „Билд“..., но не во „Тајмс“, „Монд“ или во „Франкфуртер алгемајне цајтунг“. Тоа е тема за таблоиди и секој што ќе се обиде да ја употреби, всушност, прави таблоид од својот весник.